…… Ik zou nog terugkomen op het belang van de paden en het gevoel dat ik daarbij heb.
Het afgelopen jaar is nationaal en internationaal een bewogen jaar geweest. Angst en stemmingmakerij leken soms de overhand te hebben. Respect was ver te zoeken. Aanslagen, verkiezingsretoriek en woede stonden op de voorpagina’s van de kranten. De ene krantenkop was nog groter dan de andere. Ingegraven standpunten bepaalden het beeld.
Kijk ik echter naar onze paden, dan zie ik het tegenovergestelde van wat er in 2016 allemaal gebeurd is:Ik zie mensen die de paden op gaan om te genieten, om de hectiek achter zich te laten en tot rust te komen, om een vrij gevoel te hebben of te krijgen en om in beweging te komen.
Kijk ik vervolgens hoe we met elkaar omgaan op de paden, dan zie ik mensen elkaar groeten. Even een knik met het hoofd, een opgestoken hand, een vriendelijk “hallo” of elkaar gewoonweg even in de ogen kijken. Men heeft respect voor elkaar op het pad. En men geeft elkaar letterlijk de ruimte bij het passeren. Of we nu met een kinderwagen lopen, twee aan twee of op de fiets zijn, we geven elkaar de ruimte. We gaan elkaar voorbij zonder overleg en zonder conflict, het gaat gewoon goed.
En komen de mensen weer thuis, dan is men ontspannen en opgewekt. Men is weer in staat de dingen in perspectief te zien.
En kijk ik naar het pad op zich: voor het pad zelf maakt het niet uit wie of wat je bent. Of je nu blank of gekleurd bent, Syriër of Heetenaar, man of vrouw, katholiek of moslim: het pad is blij dat het gebruikt wordt. Zonder aanziens des persoons.
Wat ik dus eigenlijk wens voor 2017 is dat we af en toe de tijd nemen om tot rust te komen. Om zo ook de dingen weer in perspectief te kunnen zien. En dat we van daaruit elkaar weer met respect benaderen.
En als onze paden daar een klein beetje aan kunnen bijdragen, dan ben ik een erg blij mens!
Een mooi en respectvol 2017 gewenst!
Uit de nieuwjaarstoespraak van Donné Bos voor de vrijwilligers van de Stichting Wandel- en Fietspaden Heeten e.o.